ازدواج دختران در دوران کودکی، چالشی در مناطق کمتر توسعه¬یافته و مسئله‌ای اجتماعی است که در بخش¬های مختلف جهان، زندگی زنان و کودک‌دختران را تحت تأثیر قرار داده است. هدف این پژوهش، تفسیر دلایل زنان شهر چابهار از تجربۀ کودک¬همسری است که با روش¬شناسی کیفی و با استفاده از رو چکیده کامل
ازدواج دختران در دوران کودکی، چالشی در مناطق کمتر توسعه¬یافته و مسئله‌ای اجتماعی است که در بخش¬های مختلف جهان، زندگی زنان و کودک‌دختران را تحت تأثیر قرار داده است. هدف این پژوهش، تفسیر دلایل زنان شهر چابهار از تجربۀ کودک¬همسری است که با روش¬شناسی کیفی و با استفاده از روش نظریۀ¬ زمینه¬ای انجام شده است. پژوهش حاضر با ابتنای بر روش نظریۀ زمینه¬ای، به درک معنای ذهنی 28 نفر از زنان شهر چابهار نسبت به تجربۀ کودک¬همسری و شرایط علی، مداخله¬ای و بافتی در بازنمایی تجربه زیستۀ کودک¬همسری مبتنی بر فقر پرداخته است. به این منظور با 28 نفر از زنان شهرستان چابهار که به روش نمونه¬گیری نظری انتخاب شده¬ بودند، مصاحبه¬های عمیق و نیمه¬ساختار¬یافته انجام شد. فقر اقتصادی، فقر فرهنگی-آموزشی، شرایط نابسامان خانوادگی و تبعیض جنسیتی، شرایط علّی ازدواج دختران در سنین کودکی را فراهم ساخته است. شرايطه مداخله‌گر (فقر زنان سرپرست خانوار و چهرۀ زنانه فقر) و شرايط بافتي (فقر شهری، زیست¬مکان ناامن و مردسالاری هنجاری) نيز ازدواج کودکان را زمينه‌سازي و تسهيل کرده است. همچنین تحليل داده‌ها با نظام کدگذاري سه‌سطحي باز، محوري و گزينشي نشان داد که مقولۀ مرکزي منتزع از ازدواج کودکان در بين افراد مورد مطالعه، «فقر مضاعف و کودک¬همسری چندوجهی» است. یافته¬ها بر این دلالت داشتند که ازدواج در کودکی، دختران را در معرض انوع آسیب¬های آشکار و غیر مستقیم از جمله کودک¬مادری، کودک¬بیوه¬گی، خشونت خانگی، بازماندگی تحصیلی، بازتولید چرخۀ فقر، افسردگی مفرط و انزوای اجتماعی قرار می¬دهد.
پرونده مقاله
