• صفحه اصلی
  • مقایسۀ سرمایۀ اجتماعی زنان در مناطق شهری و حاشیه‌ای ساری

اشتراک گذاری

آدرس مقاله


کد مقاله : 1402111845745 بازدید : 51 صفحه: 41 - 69

نوع مقاله: پژوهشی

مقایسۀ سرمایۀ اجتماعی زنان در مناطق شهری و حاشیه‌ای ساری

محورهای موضوعی : مسائل مرتبط با شهر و حاشیه‌نشینی

جواد فعلی 1 (استادیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه پیام نور تهران، ایران )
عل گرجی کرسامی 2 (دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی مسائل اجتماعی ایران، دانشگاه خوارزمی تهران)

تاریخ دریافت : 1402/11/18 تاریخ پذیرش : 1403/04/20 تاریخ انتشار : 1403/06/27

کلید واژه: سرمایه اجتماعی, مشارکت اجتماعی, اعتماد اجتماعی, انسجام اجتماعی و روابط اجتماعی. ,

چکیده مقاله :

پژوهش حاضر با هدف بررسی حاشیه‌نشینی و سرمایه اجتماعی مقایسه زنان در مناطق حاشیه‌ای و غیر حاشیه‌ای شهر ساری انجام پذیرفت. برای بررسی این هدف، ترکیبی از نظریه­های پاتنام، فوکویاما، اوفه و فوش به کار رفته است. اين تحقيق از حيث روش، توصیفی (پیمایشی) از نوع زمینه­یابی و کاربردی بوده است. جامعه آماری را 143764 نفر از زنان ساروی بالای 15 سال تشکیل داده‌اند. بر اساس جدول نمونه‌گیری استاندارد مورگان، 384 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده‌اند. برای دسترسی به نمونه از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای استفاده شده است. ابزار گردآوري داده مورد نظر، پرسشنامه سرمایۀ اجتماعی بوده است. نتایج تحقیق نشان داد که بین سرمایه اجتماعی و ابعاد آن (مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، انسجام اجتماعی و روابط اجتماعی) در بین زنان مناطق حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین شهر ساری، تفاوت معناداری وجود دارد. یافته‌های تحقیق بیانگر آن است که زنان مناطق حاشیه‌نشین، سرمایه اجتماعی (مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، انسجام اجتماعی و روابط اجتماعی) کمتری نسبت به زنان مناطق غیر حاشیه‌نشین دارند. برای تقویت سرمایه اجتماعی در مناطق حاشیه‌نشین پیشنهاد می‌شود از سازمان­های مردم­نهاد مستقل حمایت شود و امکانات فرهنگی و تفریحی این مناطق تقویت شود.

 

چکیده انگلیسی:

Marginalization and Social Capital: A Comparison of Women in Marginal and

 

Non-Marginal Areas of Sari

 

 

 

Javad Feli*

 

Ali Gorji Karsami**

 

Introduction

 

Social capital is considered to be a network of relationships, interactions, and the values and norms governing these relationships, which can create the necessary platform for the realization of society's goals by fostering trust, convergence, and proper interaction. To achieve collective goals, relying on and emphasizing social capital—meaning establishing trust, creating a spirit of cooperation, and fostering correct interaction—is essential and precedes other matters. By establishing contact with each other, members of society can cooperate, and social relations and interactions between people are influenced by various social, economic, and cultural changes.

 

The gathering of immigrants with different cultures in unsuitable living environments, along with unemployment and poverty, leads to the creation of delinquent neighborhoods and various psychological problems. Criminological studies and social psychology have always found their most important subjects in big, dense cities and among immigrants. In underdeveloped countries, urbanization expands along with the growth of services independent of industrial development, leading to decreased production, hidden and open unemployment, and the rise of urban crimes. Marginalization and its consequences can be seen as social damage and problems. It should not be overlooked that, in addition to the negative aspects of marginalization in the social structure and spatial construction of cities, this environment also has negative consequences for the marginalized themselves. These include the presence of crime and delinquency in these areas, an inappropriate social, economic, and cultural environment for children and teenagers, a sense of insecurity, and the lack of welfare, cultural facilities, and necessary amenities for youth and teenagers to spend their free time. This creates a poor way of life for these people.

 

The main problem of the research is whether there is a significant difference in the amount of social capital among women in marginal and non-marginal areas of Sari city.

 

 

 

Methodology

 

This research employed a field-based survey method and was practical in purpose. The statistical population comprised 143,764 women over 15 years old in Sari. Based on Krejci and Morgan's standard sampling table, 384 participants were selected as the sample. To access the sample, a cluster random sampling method was used. Marginalized areas in Sari city, including Koi-e- Shahid Chamran, Ghafari neighborhood, and Azadi neighborhood, were randomly selected, while Farhang Street, Javadiyeh area, and Beasath area were chosen from non-marginalized areas. The data collection tool was a social capital questionnaire. The social capital measured in this research was divided into four dimensions: social participation, social trust, social cohesion, and social relations, each with 32 items across these four dimensions. The four dimensions of social capital were theoretically and operationally defined. The validity of the questionnaires was established through expert opinions, and the reliability, as measured by Cronbach's alpha, was 0.84 for the social capital questionnaire and for each component: social participation (0.74), social trust (0.91), social cohesion (0.83), and social relations (0.87). Data analysis used the Levene test, which showed a significance level (sig) of 0.114, greater than 0.05, indicating the use of the assumption of equal variances.

 

 

 

Findings

 

The research findings indicated that the average levels of social capital (99.63), social participation (23.36), social trust (27.24), social cohesion (27.38), and social relations (21.63) were higher among residents of non-marginal areas compared to the average levels in marginalized areas: social capital (74.87), social participation (16.37), social trust (19.27), social cohesion (24.46), and social relations (14.75). Therefore, it can be concluded that the type of residence—whether marginalized or non-marginalized—affects the amount of social capital.

 

According to the t-statistic results (t = 25.41, sig = 0.000 for the first hypothesis; t = 29.25, sig = 0.000 for the second hypothesis; t = -9.29, sig = 0.000 for the third hypothesis; t = 19.94, sig = 0.000 for the fourth hypothesis), at a 95% confidence level (α = 0.05) and (df) = 384 - 2, which is greater than the critical t-value (t = 1.64), the null hypothesis (H0) is rejected. The research hypothesis is strongly supported by the data, with 95% confidence, indicating a significant difference between the views of women from marginalized and non-marginalized areas of Sari regarding the four components of social capital. Both groups of women recognize a significant difference in the status and level of these components in their respective areas.

 

Additionally, the overall t-statistic (t = 24.963, sig = 0.000 for the main hypothesis), at a 95% confidence level (α = 0.05) and (df) = 382, is greater than the critical t-value (t = 1.64), leading to the rejection of the null hypothesis (H0) and strong confirmation of the research hypothesis. Therefore, we conclude with 95% certainty that there is a significant difference between the views of women in marginalized and non-marginalized areas of Sari regarding the status and amount of social capital.

 

 

 

Conclusion

 

The findings suggest that the type of residence—marginal or non-marginal—affects the amount of social capital. According to Putnam's theory, suburbanization or marginalization is a factor in reducing social capital. Coleman also identifies migration and relocation of families as influential in decreasing social capital. Ofe and Fuchs consider living in suburbs or marginalized areas as affecting social capital levels. Putnam's theory indicates that marginalization limits people's opportunities to interact, as they must allocate more time to daily tasks and less to socializing. This situation impacts all indicators of social capital.

 

Social cohesion is higher in non-marginal areas. According to the theory of social disorganization, factors such as reduced efficiency of social institutions like family and kinship restrictions, which act as informal forces to control social norms, are consequences of industrialization, urbanization, and increasing immigration. Marginal residents, many with less than eight years of peripheral experience, have not had the opportunity to form new relationships. Moreover, immigrants from diverse regions and cultures disrupt existing kinship and family ties.

 

The results also reveal a significant difference in trust levels between marginalized and non-marginalized areas, with non-marginalized residents showing higher trust. Marginal residents often experience mistrust towards government organizations due to indifference from officials and poor conditions in marginalized areas. Social inequalities and unfair income distribution further contribute to this mistrust. Additionally, rising crime rates and lack of cooperation in addressing these issues reduce public trust.

 

In conclusion, the social capital of marginalized women in Sari differs significantly from that of non-marginalized women. This difference is influenced by social, cultural, and economic contexts, as well as the cross-sectional perspective of urban decision-makers. Erosion of social capital in marginalized regions affects their resilience in risk management and crisis situations.



* Corresponding Author: Assistant Professor, Department of Social Sciences, Payame Noor University, Tehran, Iran.

Javad_feli@pnu.ac.ir

** Ph.D. Student in Social Issues Kharazmi University, Tehran, Iran.

drali.gorjik@gmail.com

 

منابع و مأخذ:

احسانی¬فر، محمد و علی گرجی کرسامی (1398) «تأثیر حمایت سازمانی بر عملکرد نوآورانه با نقش میانجی سرمایه اجتماعی کارکنان معاونت آماد و پشتیبانی»، فصلنامه توسعه مدیریت منابع انسانی و پشتیبانی، سال چهاردهم، شماره 52، تابستان، صص 109-136.
احمدی، حبیب (1384) جامعه¬شناسی انحرافات، تهران، سمت.
ازکیا، مصطفی و غلامرضا غفاری (1383) توسعه روستایی با تأکید برجامعه روستایی ایران، تهران، نشرنی.
اکبری، امین (1383) نقش سرمایه اجتماعی در مشارکت، بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر مشارکت سیاسی- اجتماعی، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران.
امیرکافی، مهدی (1399) «بررسی وضعیت سرمایۀ اجتماعی در محلات محروم (مطالعۀ موردی: شهر کرمان)»، دوفصلنامۀ جغرافیای اجتماعی شهری، سال هفتم، شماره 1، صص 125-150.
امینی، مرتضی و دیگران (1399) «بررسی تأثیر توانمندسازی مناطق حاشیه‌نشین در افزایش سرمایه اجتماعی (مطالعه موردی: شهرستان پاکدشت)»، فصلنامه جغرافیا (برنامه¬ریزی منطقه‌ای)، دوره دهم، شماره 40، آذر، صص 595-610.
باقری، ربابه (1389) «بررسی عوامل مؤثر بر وقوع جرم در بین افراد حاشیه‌نشین شهر تبریز»، اولین همایش ملی مهاجرت، نظم و امنیت پایدار و نقش آن در توسعه ایران اسلامی.
پاتنام، رابرت (1384) جامعه برخوردار، سرمایه اجتماعی و زندگی عمومی، در: پژوهش و سیاست‌گذاری (سرمایه اجتماعی؛ اعتماد، دموکراسی و توسعه)، به کوشش کیان تاج¬بخش، ترجمه افشین خاکباز و حسن پویان، تهران، شیرازه.
تاج¬بخش، مرتضی (1392) «بررسی میزان سرمایۀ اجتماعی بین حاشیه‌نشینان شهر ایلام»، مطالعات جامعه¬شناختی شهری، سال سوم، شمارۀ 9، زمستان ، صص 97-124.
توسلی، غلام¬عباس (1381) جامعه¬شناسی شهری، دانشگاه پیام نور.
تولایی، نوین و مریم شریفیان ثانی (1384) «نقش سرمایه اجتماعی در برنامه‌ریزی برای رفاه اجتماعات محلی»، مجموعه مقاله‌های نخستین سمپوزیوم سرمایه اجتماعی و رفاه اجتماعی، تهران، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی.
فعلی، جواد و همکاران (1397) «بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر امنیت اجتماعی»، پژوهش نظم و امنیت انتظامی، سال یازدهم، شماره سوم (پیاپی 43)، پاییز، صص 29-56.
فوکویاما، فرانسیس (1384) پایان نظم: سرمایه اجتماعی و حفظ آن، ترجمه غلام¬عباس توسلی، تهران، حکایت قلم نوین.
قدوسی، حامد (1384) «رابطه سرمایه اجتماعی و توسعه اقتصادی از منظر نهادگرایی»، مجموعه مقاله‌های نخستین سمپوزیوم سرمایه اجتماعی و رفاه اجتماعی، تهران، دانشگاه علوم بهزیستی و توان¬بخشی.
گرجی کرسامی، علی (1395) بررسی رابطه بین ابعاد سرمایه اجتماعی و امنیت اجتماعی در بین شهروندان ساری (با تاکید بر محلات حاشیه نشین و غیر حاشیه نشین شهر ساری)، پایان نامه کارشناسی ارشد جامعه شناسی ، دانشگاه پیام نور تهران غرب.
محمودی، امیر و زهرا نیکخواه (1391) «بررسی مقایسه‌ای سرمایه اجتماعی در مناطق حاشین‌نشین و غیرحاشیه‌نشین شیراز»، چهارمین کنفرانس برنامه¬ریزی و مدیریت شهری، دانشگاه فردوسی مشهد.
ملاحسنی، حسین (1381) «بررسی رابطه میزان سرمایه اجتماعی و نوع دین¬داری در بین دانش‌آموزان سال سوم دبیرستان در استان گلستان»، پایان¬نامه کارشناسی ارشد رشته جامعه‌شناسی، دانشگاه تربیت مدرس.
ناطق¬پور، م و فیروزآبادی (1384) «بررسی سرمایه اجتماعی و عوامل مؤثر بر شکل‌گیری آن در تهران»، مجله جامعه¬شناسی ایران، دوره ششم، شماره 4، صص 51-95.
نقدی، اسدالله و صادق زارع (1391) «فرسایش سرمایه اجتماعی و مدیریت بحران در مناطق حاشیه‌نشین (مورد مطالعه: زنان حاشیه‌نشین شهرک سعدی شیراز)»، دومین کنفرانس ملی مدیریت بحران، سازمان مدیریت بحران تهران.
ولکاک، مایکل و دیپا نارایان (1384) «سرمایه اجتماعی و تبعات آن برای نظریه توسعه»، در پژوهش و سیاست¬گذاری (سرمایه اجتماعی؛ اعتماد، دموکراسی و توسعه)، به کوشش کیان تاج¬بخش، ترجمه افشین خاکباز و حسن پویان، تهران، شیرازه.
Ahmad shah. A, Khan. A, Ullah. A, Alotaibi. B (2024) The role of social capital as a key player in disaster risk comprehension and dissemination: lived experience of rural communities in Pakista, Natural HazardsAims and scopeSubmit manuscriptA, Volume 120.
Danesh , Parvaneh,nazook tabar, Hossin nazoktabar ,Gorji karsami, Ali (2016) The survey of the social capital status in Sari citizens, The Social Science, Medwell Journals, 11 (27), 2016 The Social Science.
Jun. H, (2022) The reciprocal relationship between social capital and community development in a Korean Chinese enclave: the case of Daerim 2-dong in Seoul, International Journal of Urban Sciences Volume 27, Issue 3.
Laishram. Ch, Haokip. Kh, (2023) Implications of Social Capital on Life satisfaction in a Stratified Society: Gendering the Bonding, Bridging, and Linking framework using representative samples of India, Quality & Quantity Aims and scope Submit manuscript, Volume 57.
Perez. G, Duffy. R (2023) Social Mobility and Vocational Outcomes: A Psychology of Working Perspective, Journal of Career Assessment, Volume 31, Issue 4.
Putnam. R (2000) Bowling alone: American's De clining social capital. Jornal of democracy, Vol 6.
Uekusa, SH (2020) The paradox of social capital: A case of immigrants, refugees and linguistic minorities in the Canterbury and Tohoku disasters, International Journal of Disaster Risk Reduction, Volume 48, September 2020, 101625.
متن کامل:
چكيده:

فصلنامه علمي «پژوهش انحرافات و مسائل اجتماعی»

شماره هشتم، تابستان 1402: 69-41

تاريخ دريافت: 18/11/1402

تاريخ پذيرش: 20/04/1403

نوع مقاله: پژوهشی

 

مقایسۀ سرمایۀ اجتماعی زنان در مناطق شهری و حاشیه‌ای ساری

جواد فعلی1

علی گرجی کرسامی2

 چکیده 

پژوهش حاضر با هدف بررسی حاشیه‌نشینی و سرمایه اجتماعی مقایسه زنان در مناطق حاشیه‌ای و غیر حاشیه‌ای شهر ساری انجام پذیرفت. برای بررسی این هدف، ترکیبی از نظریه­های پاتنام، فوکویاما، اوفه و فوش به کار رفته است. اين تحقيق از حيث روش، توصیفی (پیمایشی) از نوع زمینه­یابی و کاربردی بوده است. جامعه آماری را 143764 نفر از زنان ساروی بالای 15 سال تشکیل داده‌اند. بر اساس جدول نمونه‌گیری استاندارد مورگان، 384 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده‌اند. برای دسترسی به نمونه از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای استفاده شده است. ابزار گردآوري داده مورد نظر، پرسشنامه سرمایۀ اجتماعی بوده است. نتایج تحقیق نشان داد که بین سرمایه اجتماعی و ابعاد آن (مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، انسجام اجتماعی و روابط اجتماعی) در بین زنان مناطق حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین شهر ساری، تفاوت معناداری وجود دارد. یافته‌های تحقیق بیانگر آن است که زنان مناطق حاشیه‌نشین، سرمایه اجتماعی (مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، انسجام اجتماعی و روابط اجتماعی) کمتری نسبت به زنان مناطق غیر حاشیه‌نشین دارند. برای تقویت سرمایه اجتماعی در مناطق حاشیه‌نشین پیشنهاد می‌شود از سازمان­های مردم­نهاد مستقل حمایت شود و امکانات فرهنگی و تفریحی این مناطق تقویت شود.

‌

واژه‌هاي کلیدی: سرمایه اجتماعی، مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، انسجام اجتماعی و روابط اجتماعی.


مقدمه 

سرمایه اجتماعی را شبکه‌ای از روابط، تعاملات و ارزش‌ها و هنجارهای حاکم بر این روابط می‌دانند که می‌تواند با ایجاد روح اعتماد، همگرایی و تعامل صحیح، بستر لازم را برای تحقق اهداف جامعه به وجود آورد. برای دستیابی به اهداف جمعی، تکیه و تأکید بر سرمایه اجتماعی یعنی برقراری اعتماد، ایجاد روحیه همکاری و تعامل صحیح، مقدم بر امور دیگر و ضروری است اعضای جامعه با برقراری تماس با یکدیگر، قادر به همکاری با یکدیگر می‌شوند. روابط و تعاملات اجتماعی بین افراد تحت تأثیر عوامل گوناگون اجتماعی‌، اقتصادی و فرهنگی قرار دارد و تحولات اجتماعی بر این نوع روابط تأثیرگذار است.

یکی از شاخص‌های سرمایه اجتماعی، اعتماد است. هر چقدر اعتماد بین افراد، گروه‌ها و نظام‌هاي اجتماعی و سیاسی نسبت به هم در سطح محیط داخل، بالاتر و بیشتر باشد و افراد و گروه‌ها بتوانند در تصمیم­سازي‌ها و تصمیم‌گیري‌هاي نظام اجتماعی دخیل باشند و روابط بین افراد و نظام‌ها و خرده­نظام‌ها با نظام کلان، عادلانه و عاقلانه باشد، میزان سرمایه اجتماعی بالاتر می‌رود (فعلی و دیگران، 1397: 31).

یکی از مهم‌ترین و پیچیده‌ترین تحولات اجتماعی جهان در نیم قرن اخیر، توسعۀ شهرنشینی است. فرآیند شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه به طور کلی و در ایران به طور اخص به دلایل خاص خود در فرآیندی شتابان، به کلان­شهری و قطبی شدن منجر شده است. رشد شتابان شهرنشینی و ظهور کلان­شهرها، عواقب و پیامدهای متفاوتی را به دنبال داشته و با آسیب‌های شهری متعدد همراه است. ناهنجاری‌های کالبدی، تأسیساتی، آسیب‌های اقتصادی، زیست­محیطی، نارسایی خدماتی و رشد حاشیه‌نشینی از جمله پیامدهای شهرنشینی شتابان به شمار می‌روند. نظریه‌پردازان بی‌سازمانی اجتماعی بر این باورند که عواملی چون کاهش کارایی نهادهای اجتماعی نظیر خانواده و تضعیف تقیدهای خویشاوندی به عنوان نیروهای غیر رسمی کنترل اجتماعی و کاهش انسجام سنتی اجتماعی، از پیامدهای رشد سریع صنعتی شدن، شهرنشینی و مهاجرت روزافزون به سوی حوزه‌های شهری هستند. برخی از عواقب رشد شهرنشینی در ایران عبارتند از: الف) بالا رفتن سطح مصرف، ب) بیکاری، بیکاری پنهان و مشاغل کاذب، ج) رشد و توسعۀ آسیب‌های اجتماعی در محیط شهری، د) افزایش انحرافات و جرایم در محیط‌های مهاجرپذیر. این مسئله به­ویژه در بین کسانی ‌که در نقاطی به طور موقت و ناشناخته زندگی می‌کنند، افزایش چشمگیر پیدا می‌کند. توسعۀ حاشیه‌نشینی، توسعۀ سریع و برنامه‌ریزی­نشده شهرنشینی موجب افزایش نسبت مسکن ناسالم و تراکم بیش از حد نفرات در واحد مسکونی و بالا رفتن برخورد و تنش‌های اجتماعی می‌شود (توسلی، 1381: 49-51).

گرد آمدن مهاجران با فرهنگ‌های گوناگون در محیط‌های زندگی نامناسب همراه با بیکاری و فقر، منجر به ایجاد محله‌‌های بزهکارپرور و مشکلات گوناگون روانی می‌شود. مطالعات جرم‌شناسانه و روان‌شناسی اجتماعی همواره مهم‌ترین موضوعات خود را در شهرهای بزرگ، متراکم و میان مهاجران یافته‌اند. در کشورهای توسعه­نیافته، شهرنشینی همراه با رشد خدمات مستقل از توسعۀ صنعت گسترش می‌یابد و به کاهش تولیدات و بیکاری‌های پنهان و آشکار و توسعۀ جرایم شهری منجر می‌شود. همچنین مهاجران به علت از دست دادن روابط و تعاملات اجتماعی و خویشاوندی خود که در محیط روستا وجود داشت، از حمایت‌های عاطفی و همکاری بی بهره می‌گردند (همان: 41-42).

در حال حاضر حاشیه‌نشینی نه­تنها در کلان­شهرها، بلکه در شهرهای کوچک‌تر هم رشد بالایی دارد. با توجه به مطالب ارائه­شده می‌توان به حاشیه‌نشینی و پیامدهای ناشی از آن به دید یک آسیب و مشکل اجتماعی نگریست و نباید از نظر دور داشت که علاوه بر جنبه‌های منفی حاشیه‌نشینی در ساختار اجتماعی و ساخت فضایی شهرها، این محیط برای خود حاشیه‌نشینان نیز دارای پیامدهای منفی است. از جمله موارد اشاره‌شده وجود جرم و بزهکاری در این مناطق، محیط نامناسب از جهت اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی برای کودکان و نوجوانان، نوعی ناامنی و عدم تأمین امکانات رفاهی، فرهنگی و امکانات لازم برای گذران اوقات فراغت جوانان و نوجوانان، محیطی نامناسب از جهت زندگی برای این افراد به وجود می‌آورد. از آنجایی‌ که حاشیه‌نشینان، افرادی هستند که از روستا به شهر مهاجرت کرده‌اند و قادر به جذب در نظام اقتصادی شهر نیستند، در واقع نه روستایی و نه شهری به حساب می‌آیند و از جهت خصوصیات و ویژگی‌ها متفاوت با شهرنشینان و حتی فقیران شهری می‌باشند (احمدی، 1384: 184). قرار گرفتن در حاشیه شهرها حتی درک و نگاه به فرهنگ کار و سازگاری شغلی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. کودکانی که دارای وضعیت اقتصادی متناسب­تری هستند، نسبت به همسالان خود دارای اراده کاری بیشتری هستند (Perez & Duffy, 2023: 380).

 از طرف دیگر باید در نظر داشت که سرمایه اجتماعی با اعتماد سروکار دارد. در واقع اعتماد برای منجر شدن یک رابطه به تعامل و برای فرد که می‌خواهد روابط موفقی با شبکه افراد ایجاد کند، امری ضروری و حیاتی است. به باور جیمز کلمن، سرمایه اجتماعی، مجموعه‌ای از روابط و مناسبات بین افراد و گروه‌هاست که نتایج و دستاوردهایی را در پی خواهد داشت و بدون وجود این روابط، کسب آنها غیر ممکن است (ر.ک: احسانی‌فر و دیگران، 1398). [سرمایه اجتماعی] در مردها و زن­ها اثرات متفاوتی دارد. مردان نسبت به زنان، گرایش بیشتری به داشتن سطوح سرمایه اجتماعی بالاتری دارند. همچنین سرمایه اجتماعی بالا در مردها شادی بیشتر و در زن­ها، پیوندهای بیشتری به همراه دارد (Laishram & Haokip, 2023: 303).

سرمایه اجتماعی به یکی از بحث­انگیزترین و جنجالی‌ترین مفاهیم علوم اجتماعی و پژوهش‌های ‌توسعه تبدیل شده است. سرمایه اجتماعی و توسعه، یک پیوند دوسویه دارند؛ از یک طرف سرمایه اجتماعی به بهبود محیط اجتماعی و فیزیکی کمک می‌کند و از طرف دیگر، توسعه اجتماعی می‌تواند منجر به بهبود سرمایۀ اجتماعی شود (Jun, 2023: 518). اثر سرمایه اجتماعی در حوزه‌های مختلف مشهود است و می‌تواند در حوزه‌های فردی و اجتماعی، اثر آن را دید. سرمایۀ اجتماعی باعث انعطاف­پذیری بالا در بلایای طبیعی می‌شود و نبود آن به حاشیه رانده شدن افراد را به همراه دارد (Uekusa, 2020: 25). جوامعی که سرمایه اجتماعی بالایی دارند، توانایی بیشتری در مدیریت ریسک بلایا دارند. سرمایه اجتماعی پایین، مانع از شکل‌گیری شبکه‌های ارتباطی و به دست آوردن اطلاعات درست می‌شود (Ahmad shah et al, 2024: 131).

انجام این تحقیق کمک می­کند تا آگاهی عمومی درباره حاشیه‌نشینان بیشتر شود و به سیاست­گذران در فرایندهای تصمیم‌گیری کمک می­کند که این امر در نهایت به پایدارسازی جوامع کمک می­کند و باعث افزایش کیفیت زندگی افراد حاشیه‌نشین به‌ویژه زنان این مناطق می­شود و به ما راهکارهایی برای تقویت و بهبود سرمایه اجتماعی ارائه می­کند. شناخت مؤلفه‌های مؤثر سرمایه اجتماعی و تصمیم‌گیری‌های علمی برنامه‌ریزان و سیاست­گذاران می‌تواند همبستگی اجتماعی و توسعۀ شبکه‌های حمایتی و همکاری و تقویت اعتماد اجتماعی میان آنها و دیگر افراد جامعه را فراهم آورد.

اغلب جامعه‌شناسان عنوان کرده‌اند که سرمایه اجتماعی می‌تواند اطمینان و کاهش انحرافات و مسائل اجتماعی و توسعۀ همه­جانبه را برای یک منطقه به ارمغان آورد. شهر ساری نیز همانند دیگر شهرهای ایران، در دو سه دهه اخیر، تعددی از مناطق حاشیه‌ای را به خود دیده است. در این شهر، مناطقی وجود دارد که با وجود قرار گرفتن در محدودۀ اقتصادی شهر، هنوز جذب اقتصاد شهری نشده‌اند. به واسطه وجود انبوهی از مسائل و مشکلات و ویژگی‌های خاص این مناطق، احساس امنیت اجتماعی، اعتماد، مشارکت و... در سطح بسیار پایینی بوده و در نتیجه از سرمایه اجتماعی کمتری برخوردارند. این سطح پایین‌تر سرمایه اجتماعی، توسعه این مناطق را کند و گاه غیر ممکن ساخته است (ر.ک: Danesh et al, 2016). این شهر به علت مهاجرپذیری بالایی که دارد و از طرف دیگر، گرانی زمین و مسکن، جزء شهرهای با مشکلات فراوان حاشیه‌نشینی است. بخش زیادی از جمعیت سرریزشده از شهرهای مختلف در اطراف این شهر، حاشیه‌نشین می‌شوند. به علت سرعت حاشیه‌نشینی بالای این شهر، امکان جذب آنها در فرهنگ شهری نیست. زنانی که حاشیه‌نشین این شهر می‌شوند، مشکلات مضاعفی پیدا می‌کنند؛ چون به علت اعتماد پایین و ناآشنایی با محیط و دوری از زادگاه و اقوام خود، کمتر می‌توانند در فرهنگ شهر مشارکت مؤثر داشته باشند و عملاً آسیب‌پذیرتر می‌شوند. بررسی مقایسه‌ای تاحدودی می تواند تفاوت وضعیت سرمایه اجتماعی زنان در این قشر با اقشار غیر حاشیه‌نشین در شهر ساری را نشان دهد.

 بنابراین در این مقاله سعی شده است که سرمایه اجتماعی و مؤلفه‌های آن در بین زنان مناطق حاشیه‌ای و غیر حاشیه‌ای شهر ساری سنجیده و مقایسه شود تا از این طریق بتوان به توسعۀ مناطق حاشیه‌ای و کاهش معضلات آن اقدام اساسی نمود.

حال با عنایت به آنچه بیان شد، مسئله اصلی تحقیق این است که آیا بین میزان سرمایۀ اجتماعی در بین زنان مناطق حاشیه­نشین (کوی شهید چمران، محله غفاری و آزادی) و غیر حاشیه‌نشین (خیابان فرهنگ، جوادیه و بعثت) شهر ساری، تفاوت معناداری وجود دارد؟ همچنین آیا بین میزان اعتماد اجتماعی، مشارکت اجتماعی، انسجام اجتماعی، روابط اجتماعی زنان مناطق حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین شهر ساری، تفاوت معناداری وجود دارد؟ 

فرضیه‌ها

فرضیه اصلی: بین سرمایه اجتماعی در بین زنان مناطق حاشیه­نشین و غیر حاشیه‌نشین شهر ساری، تفاوت وجود دارد.

فرضیه‌های جزئی

1. بین مشارکت اجتماعی در میان زنان مناطق حاشیه­نشین و غیر حاشیه‌نشین شهر ساری، تفاوت وجود دارد.

2. بین اعتماد اجتماعی در میان زنان مناطق حاشیه­نشین و غیر حاشیه‌نشین شهر ساری، تفاوت وجود دارد.

3. بین انسجام اجتماعی در میان زنان مناطق حاشیه­نشین و غیر حاشیه‌نشین شهر ساری، تفاوت وجود دارد.

4. بین روابط اجتماعی در میان زنان مناطق حاشیه­نشین و غیر حاشیه‌نشین شهر ساری، تفاوت وجود دارد.

 

پیشینه پژوهش 

امیر کافی (1399) در پژوهش خود با عنوان «بررسی وضعیت سرمایه اجتماعی در محلات محروم (مطالعه موردی: شهر کرمان)» نشان داده است که به طور معناداری میزان سرمایه اجتماعی ساختاری ساکنان محله­های محروم از مناطق غیر محروم، کمتر است. همچنین وی دریافت که پیوند و همبستگی ساکنان محله­های محروم با افرادی که دارای پایگاه اقتصادی- اجتماعی بالاتری هستند، در مقایسه با ساکنان مناطق غیر محروم، ضعیف­تر است. میزان اعتماد عمومی و سازمانی (سرمایه اجتماعی پل­زننده) ساکنان محله­های محروم در مقایسه با نمونه ملی که همه گروه‌ها و طبقات اجتماعی را در برمی‌گیرد، به شکل معناداری کمتر است. همچنین اعتماد ساکنان محله­های محروم به اعضای خانواده و بستگان (سرمایه اجتماعی پیوندزننده)، بیشتر از میانگین جامعه بوده است.

امینی و همکاران (1399) در «بررسی تأثیر توانمندسازی مناطق حاشیه‌نشین در افزایش سرمایه اجتماعی» دریافتند که رابطه مثبتی میان توانمندسازی و سرمایه اجتماعی وجود دارد. توانمند کردن مناطق حاشیه‌نشین در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی می‌تواند آثار بسیار مؤثری بر افراد ساکن در این محله‌ها با خود به همراه داشته باشد و موجب بالا رفتن سرمایه اجتماعی در ابعاد شناختی (اعتماد اجتماعی، ارزش‌ها و هنجارها) و ساختاری (مشارکت اجتماعی و همبستگی اجتماعی) آنها شود. به ‌طور کلی می‌توان گفت که سرمایه اجتماعی و توانمندسازی در یک ارتباط دوسویه با یکدیگر قرار دارند.

پژوهش تاج­بخش (1392) با عنوان «بررسی میزان سرمایۀ اجتماعی بین حاشیه‌نشینان شهر ایلام» نشان داد که شاخص مشارکت اجتماعی، بیشترین میانگین میزان سرمایۀ اجتماعی و شاخص روابط اجتماعی، کمترین میزان آن بوده است. از نظر میانگین سرمایۀ اجتماعی هم تفاوت معناداری بین حاشیه‌نشینان برحسب جنسیت، یعنی زنان و مردان وجود ندارد. همچنین افراد شاغل و بیکار از میزان سرمایۀ اجتماعی یکسانی برخوردارند. افراد مجرد نسبت به افراد متأهل، سرمایۀاجتماعی بالاتری دارند. همچنین تفاوت معناداری بین سرمایۀ اجتماعی حاشیه‌نشینان شهر ایلام برحسب تحصیلات و نیز برحسب نوع منزل مسکونی و قومیت وجود دارد.

محمودی و نیک‌خواه (1391) در تحقیقی با عنوان «بررسی مقایسه‌ای سرمایه اجتماعی در مناطق حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین شهر شیراز» انجام دادند. آنها بر اساس نظریه‌های فوکویاما، اوفه ‌و فوش و همچنین دیدگاه اجتماع‌گرایی به بررسی تفاوت مناطق حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین پرداخته­اند. نتایج نشان داد که سرمایه اجتماعی و شاخص‌های آن در مناطق حاشیه‌نشن و غیر حاشیه‌نشین، متفاوت بوده و در مناطق غیر حاشیه‌نشین، بیشتر بوده است.

نقدی و زارع (1391)، در پژوهشی با عنوان «فرسایش سرمایه اجتماعی و مدیریت بحران در مناطق حاشیه‌نشین (مورد مطالعه: زنان حاشیه‌نشین شهرک سعدی شیراز» نشان دادند که رشد قارچ‌گونه حاشیه‌ها علاوه بر برهم زدن فضای کالبدی شهرها و انواع مسائل و آسیب‌های اجتماعی که با خود به وجود می‌آورد، هرگونه مدیریت شهری را با مسائل و مشکلات و بحران‌های زیادی روبه­رو می‌سازد. یکی از دلایل بروز این مسائل، کمبود یا فرسایش سرمایه اجتماعی در اینگونه محلات است؛ زیرا سرمایه اجتماعی از طریق اجزای خود همچون اعتماد مشارکت شبکه‌های اجتماعی و... می‌تواند باعث کاهش اینگونه مسائل و مشکلات در محلات شهری گردد. بنابراین از آنجا که فرسایش سرمایه اجتماعی در این مناطق محروم می‌تواند باعث انواع آسیب‌ها و مسائل اجتماعی از جمله اعتیاد، فروش و مصرف مواد مخدر، فساد و فحشا، فقر، بیکاری، دعوا و درگیری و... گردد و همچنین باعث ناموفق بودن برنامه‌های عمرانی دولت برای بهبود وضعیت کالبدی اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی حاشیه‌ها گردد. از این­رو تقویت سرمایه اجتماعی می‌تواند دولت را در جهت عمل کردن به برنامه‌هایش یاری رساند.

نتایج پژوهش باقری (1389) با عنوان «بررسی عوامل مؤثر بر وقوع جرم در بین افراد حاشیه‌نشین شهر تبریز» بیانگر آن است که میزان وقوع جرم در بین مردان، بالاتر از زنان است. پاسخگویان مستأجر، میزان جرم بالاتری نسبت به دو گروه دیگر داشتند. میزان وقوع جرم و مشارکت اجتماعی بر اساس شغل پاسخگویان معنی‌دار نبود. ولی با متغیر نگرش دینی دارای همبستگی معکوس و با متغیر سطح فقر فرهنگی- اجتماعی دارای همبستگی مستقیم بود. برنامه‌ریزی و اختصاص بودجه به نقاط حاشیه‌ای شهر و همچنین به کار گرفتن ساکنان و افراد درگیر در حاشیه‌نشینی و مشارکت فعال آنها در این زمینه می‌تواند یکی از عوامل مؤثر در بهبود یا کاهش وضعیت حاشیه‌نشینی باشد.

در تمامی تحقیقات مورد بررسی، کمتر تحقیقی درباره مقایسه سرمایه اجتماعی حاشیه‌نشینان و غیر حاشیه‌نشینان زنان ساری صورت گرفته است. تعداد زیادی از تحقیقات صورت­گرفته تاکنون به پیامدهای کاهش سرمایه پرداخته‌اند و یا حداکثر در پی سنجش سرمایه اجتماعی در مناطق حاشیه‌ای بوده­اند. در مجموع می‌توان گفت که پژوهش حاضر از نظر جامعه آماری (زنان ساری) و بررسی سرمایه اجتماعی و مؤلفه‌های آن در مناطق حاشیه و غیر حاشیه جدید است.

 

چارچوب نظری 

ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ، ﺛﺮﻭﺗﻲ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﻟﺪ ﻳﺎ ﻣﻨﺒﻌﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ شخصی برای ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﺑﻪ­ﻛﺎﺭ ﻣﻲﺑﺮﺩ. ﺑﻮﺭﺩﻳﻮ، ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻲ ﻭﺳﻴﻊﺗﺮ ﺍﺯ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻲﺩﻫﺪ، به ﻃﻮﺭی‌ که ﻭﻱ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻣﻲﻛﻨﺪ که ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ، ﻫﺮ ﻣﻨﺒﻌﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ عرصه ﺧﺎﺻﻲ ﺍﺛﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺩﻫﺪ تا ﺳﻮﺩ ﺧﺎﺻﻲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻭ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ که ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺑﻮﺭﺩﻳﻮ ﺍﺯ ﺳﺮﻣﺎیه، ﻭﺳﻴﻊﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﭘﻮلی ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﺳﺖ. ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ، ﻳﻚ ﻣﻨﺒﻊ ﻋﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﺷﻜﻞ ﭘﻮﻟﻲ ﻭ ﻏﻴﺮ ﭘﻮﻟﻲ ﻭ همچنین ﻣﻠﻤﻮﺱ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﻠﻤﻮﺱ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﻴﺮد. ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ، ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ، ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﻳﻨﻲ، ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻭ انواع مختلف، ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ به ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻲﺭﻭند. ﻭﺍﮊﻩ و ﺭﻭﺡ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، ﺳﺎبقه ﺫﻫﻨﻲ ﻭ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺩﺭ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭﻟﻲ ﺳﺎبقه ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻲﺭﻭﺩ، ﺑﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ۹۰ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ (۱۹۱۶) ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﻱ ﻟﻴﺪﺍﺟﻲ ﻫﺎﻧﻴﻔﺎﻥ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﻭﻗﺖ مدارس ﻭﻳﺮﺟﻴﻨﻴﺎﻱ ﻏﺮﺑﻲ ﺩﺭ ﺁﻣﺮﻳﻜﺎ برمی‌ﮔﺮﺩﺩ. ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ: «ﭼﻴﺰﻱ ﻣﻠﻤﻮﺱ ﻛﻪ بیشترﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﻭﺯﻣﺮه ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺍﺭﺩ: ﺣﺴﻦ ﻧﻴﺖ، ﺭﻓﺎﻗﺖ، ﻫﻤﺪﻟﻲ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﻫﺎ ﻛﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻭﺍﺣﺪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‌ﺍﻧﺪ» (ﻭﻟﻜﺎﻙ ﻭ نارایان، 1384: ۵۳۴).

ﻛﻠﻤﻦ، ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺭﺍ ﻓﺮﺁﻳﻨﺪﻫﺎﻳﻲ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﻲ‌ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺴﻬﻴﻞ ﻛﻨﺶ اعضای ﺧﻮﺩ، ﻣﻨﺎفعشان ﺭﺍ ﺍﺭﺗﻘا میﺩﻫﺪ. ﺑﻮﺭﺩﻳﻮ، ﻣﻮﻗﻌﻴﺖﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻄﻲ ﻛﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎ ﻭ ﺷﺒﻜﻪ‌ﻫﺎﻱ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، ﺩﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﻓﺮﺻﺖﻫﺎ، ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ، ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﺩﻱ ﻭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻣﻲﺩﻫﺪ، ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﻲﺩﺍﻧﺪ. ﭘﺎﺗﻨﺎﻡ، ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ اجتماعی را ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﺍﻱ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺍﻓﻘﻲ ﺑﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﻩ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﻱ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ نظیر ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ، ﻫﻨﺠﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺷﺒﻜﻪﻫﺎ ﻣﻲﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭ ﺗﺴﻬﻴﻞ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ، ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻭ ﻛﺎﺭﺁﻳﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻣﻲﺩﻫﺪ (ر.ک: ﻣﻼﺣﺴﻨﻲ، 1381). ﻓﻮﻛﻮﻳﺎﻣﺎ، ﻣﺠﻤﻮعه ﻣﻌﻴﻨﻲ ﺍﺯ ﻫﻨﺠﺎﺭﻫﺎ ﻳﺎ ﺍﺭﺯﺵﻫﺎﻱ ﻏﻴﺮ ﺭﺳﻤﻲ ﺍﻋﻀﺎﻱ ﮔﺮﻭﻫﻲ را ﻛﻪ ﺗﻌﺎﻭﻥ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﻱ ﻣﻴﺎﻧﺸﺎﻥ مجاز ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻬﻴﻢ ﻭ ﺫﻱﻧﻔﻊ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﻲﺩﺍﻧﺪ. تاج‌بخش، ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﺍﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ چهارچوب ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﻫﻨﺠﺎﺭﻫﺎﻱ ﻋﻤﻞ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺍﺳطه ﺗﺸﻜﻞﻫﺎﻱ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻓﻘﻲ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ یافته­اند و ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺣﻮﺯه ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻛﻨﺶﻫﺎﻱ جمعی ﻋﺎﻡﺍﻟﻤﻨﻔﻌﻪﺍﻱ رﺍ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ، ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻛﻨﺪ (تاج‌بخش، 1384: ۴۵).

ﻗﺪﻭﺳﻲ، ﺍﻧﺴﺠﺎﻡ ﺩﺭﻭﻧﻲ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ، ﻫﻨﺠﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺍﺭﺯﺵﻫﺎﻱ حاکم بر ﻛﻨﺶ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﺠﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺍﺭﺯﺵﻫﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ می‌شوند، ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ است (ﻗﺪﻭﺳﻲ، 1384: ۱۲۸). ﺗﻮﻻﻳﻲ ﻭ ﺷﺮﻳﻔﻴﺎﻥ ‌ﺛﺎﻧﻲ (1384)، ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺭﺍ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﺍﻱ ﺍﺯ ﺷﺒﻜﻪﻫﺎ، ﻫﻨﺠﺎﺭﻫﺎ، ﺍﺭﺯﺵﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﻛﻲ می‌دانند که همکاری ﺩﺭﻭﻥ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎ ﻭ ﺑﻴﻦ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻛﺴﺐ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺑﻪ ﻃﺮﺯ ﻛﺎﺭﺁﻣﺪﺗﺮ، ﺗﺴﻬﻴﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺭﺍ اغلب ﺑﺎ ﺗﻨﻮﻉ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﺍﻓﺮﺍﺩ در ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺟﻤﻌﻲ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ.

رابطه حاشیه‌نشینی و سرمایه اجتماعی 

از دید پاتنام، یکی از عواملی که سبب کاهش سرمایه اجتماعی می‌گردد، حومه‌نشینی است. «حاشیه‌‌نشینی و پراکندگی شهری به عنوان عاملی مؤثر که حدوداً 10 درصد در کاهش سرمایه اجتماعی نقش دارد، مطرح می‌باشد. پاتنام، تأثیر حاشیه‌نشینی و پراکندگی جمعیت را در کاهش مشارکت مدنی در سه یا چهار دهه اخیر ذکر می‌کند. پراکندگی و حومه‌نشینی باعث افزایش تفکیک اجتماعی می‌گردد و ناهمگونی اجتماعی باعث کاهش انگیزه برای مشارکت مدنی می‌گردد و شبکه‌های اجتماعی در بین خطوط طبقاتی و نژادی محدود می‌گردد» (ناطق‌پور و فیروزآبادی، 1384: 158-159).

پاتنام، اصطلاح سرمایه اجتماعی را برای غلبه بر مشکلات اقدامات جمعی به ‌کار می‌برد و سرمایه اجتماعی را به عنوان ویژگی‌های سازمان اجتماعی از قبیل شبکه، هنجار و اعتماد می‌داند که هماهنگی برای سود متقابل را تسهیل می‌کند. وی این مفهوم را بیشتر در فهم تقویت بنیادگذاری نهادهای دموکراتیک در سطوح منطقه‌ای و ملی به کار می‌برد و معتقد است که افزایش در سرمایه اجتماعی موجب بالاتر رفتن مشارکت سیاسی می‌شود (پاتنام، 1384: 95). او سه جنبه اساسی را در سرمایه اجتماعی در نظر می‌گیرد:

1. اعتماد: اعتماد از نظر او باعث تسهیل دیگری می‌شود و دیگری نیز اعتماد ایجاد می‌کند.

2. هنجارهای معامله متقابل: هنجارها از طریق سرمشق شدن و اجتماعی شدن و از طریق مجازات‌ها در افراد جامعه تلقین و تثبیت می‌شود. از دید او، یکی از مهم‌ترین هنجارها، معامله متقابل است که بر دو نوع است: متوازن (ویژه) و عمومی (شایع). 

3. شبکه‌های مشارکت مدنی: از دید او، شبکه‌ها به دوگونه افقی و عمودی تقسیم می‌شوند. شبکه‌های افقی در جوامع مدنی بیشتر یافت می‌شود. از نظر او، شبکه‌های مشارکت مدنی، کنش‌های افقی شدیدی را به نمایش می‌گذارند و هرچه در جامعه‌ای متراکم‌تر باشد، افراد در جهت منافع متقابل یکدیگر بیشتر تلاش خواهند کرد (پاتنام، 1384: 293). 

پاتنام معتقد است که حاشیه‌نشینی و پراکندگی شهر در کاهش سرمایه اجتماعی، نقش اساسی دارند. او سه دلیل را برای آن ذکر می‌کند:

1. حومه‌نشینی و حاشیه‌نشینی میزان زیادی از وقت افراد را به خود اختصاص می‌دهد. بنابراین فرصت کمتری را برای ملاقات با دوستان و همسایگان و نشست‌های عمومی پیدا می‌کند.

2. پراکندگی، حومه‌نشینی و حاشیه‌نشینی باعث افزایش تفکیک اجتماعی می‌شود و همگونی اجتماعی باعث کاهش انگیزه مشارکت مدنی می‌شود و شبکه‌های اجتماعی در بین خطوط نژادی و طبقاتی محدود می‌گردد. بنابراین پراکندگی و حاشیه‌نشینی به عنوان مکانیسمی علیه سرمایه اجتماعی بین­گروهی عمل می‌کند.

3. پراکندگی و حاشیه‌نشینی باعث از بین بردن بستگی درونی اجتماع (به واسطه فاصله محل زندگی از محل کار) می‌شود (Putnam, 2000: 283).

روس3 و همکاران (2011)، نظریه تقویت ساختاری بی اعتمادی را ارائه می‌کنند. آنها معتقدند که تمرکز افراد محروم در یک محله مسکونی ممکن است شرایطی فراهم آورد که سبب بی­اعتمادی شود. طبق این تئوری، در میان افرادی که منابع اندکی در اختیار دارند و در مکان‌هایی زندگی می‌کنند که منابع کمیاب است و تهدید معمول و فراگیر است و همچنین در میان کسانی که برای اجتناب از تهدید یا مدیریت آن احساس بی­قدرتی می‌کنند، بی­اعتمادی توسعه و گسترش می‌یابد.

از سوی دیگر از آنجایی که محلات محروم، دسترسی­شان به منابع، امکانات و خدمات از جمله مدارس خوب، پارک و فضای سبز، خدمات پزشکی مناسب و... اندک است، این امر ممکن است به ساکنان یادآوری کند که جامعۀ اصلی و نهادهای آن، آنها را به حال خود گذاشته است. اشخاصی که احساس می‌کنند در یک جزیره محرومیت رها شده‌اند، ممکن است به این باور برسند که امن­ترین وضعیت برای آنها این است که به هم سوء­ظن داشته باشند و به هیچ کس اعتماد نکنند (امیرکافی، 1399: 132).

فوکویاما معتقد است که اغلب تعاریف ارائه­شده بر نمودهای سرمایه اجتماعی و نه 
خود آنها اشاره می‌کنند. او معتقد است که اعتماد، شبکه‌ها و جامعه مدنی و غیره که به سرمایه اجتماعی مربوطند، تماماً محصول جانبی این پدیده هستند که در نتیجه سرمایه اجتماعی به وجود می‌آیند، ولی سرمایه اجتماعی را تشکیل نمی‌دهند. از نظر وی، سرمایه اجتماعی، شکل و نمونه ملموسی از یک هنجار غیر رسمی است که باعث ترویج دیگری بین دو نفر می‌شود (فوکویاما، 1384: 169). او معتقد است که هرچند در گروه‌های سنتی، همبستگی بالا و در نتیجه سرمایه اجتماعی زیادی وجود دارد، به دلیل شعاع ناچیز اعتماد، این امر منجر به ناکارآمدی این سازمان‌ها می‌شود، همبستگی درون گروهی از قابلیت اعضای گروه برای دیگری با افراد بیرون از گروه می‌کاهد و اغلب آثار خارجی منفی را برای افراد بیرونی تحمیل می‌کند (همان: 173). فوکویاما به سرمایه اجتماعی از جنبه اقتصادی و همچنین کارکردهای آن در یک دموکراسی لیبرال مبتنی بر بازار آزاد تأکید می‌کند. از نظر او، مناطق حومه‌نشین و حاشیه‌نشین شهری نسبت به دیگر مناطق از لحاظ سرمایه اجتماعی، سطح پایین‌تری دارند. در این مناطق، میزان جرائم و آسیب‌های اجتماعی در سطح بالاتری قرار دارد و او این افزایش جرائم و مسائل اجتماعی را نشانه فقدان یا فرسایش سرمایه اجتماعی در این مناطق می‌داند.

اوفه و فوش (2000)، سرمایه اجتماعی را به عنوان یک منبع با مالکیت جمعی متعلق به محله، جوامع و مناطق و بخش‌ها دانسته، آن را متغیر، کوچک و بزرگ و کم و زیاد می‌دانند. آنها این مفهوم را با سه عنصر توزیع می‌دهند:

1. آگاهی و توجه: شامل مجموعه افکار و عقاید و حساسیت نسبت به زندگی اجتماعی سیاسی و توجه به هر چیزی که در وسیع‌ترین معنا مربوط به امور عمومی باشد.

2. اعتماد: که به صورت دوگانه قوی و ضعیف مطرح می‌شود. اعتماد ضعیف شامل نبود ترس و شکست نسبت به رفتار احتمالی دیگران است و اعتماد قوی زمانی مطرح است که فرد نه­تنها به افراد خوش‌بین باشد، بلکه شرکت در یک فعالیت را بدون توجه به ضرر و زیان و فرصت از دست رفته، یک امر خردمندانه بداند.

3. انجمن‌پذیری: دلالت بر مشارکت فعال شخص در شبکه‌های رسمی و غیر رسمی دارد (ناطق‌پور و فیروزآبادی، 1384: 124).

اوفه و فوش در گونه‌شناسی انجمن‌ها، سه نوع را تشخیص می‌دهند: 1- انجمن‌های نخستین: که شامل انجمن‌هایی با ریشه‌های قومی و خانوادگی بوده و عضویت در آنها و ساختارهای آن، غیر داوطلبانه بوده است. در این انجمن‌ها، اهداف متغیر، ولی عضویت ثابت می‌باشد. 2- انجمن‌های سومین: شامل بنگاه‌ها و مؤسسات انتفاعی و احزاب سیاسی است. اهداف در این انجمن‌ها، ثابت، ولی عضویت، متغیر است. 3- انجمن‌های دومین: اهداف در این انجمن‌ها نه پخش­شده و غیر مشخص است (انجمن‌های اولیه) و نه خاص (انجمن‌های سومین). اعضا دارای علائق مشترک و پایدار بوده و برنامه‌ها از طریق تعامل اعضا با یکدیگر مشخص می‌شود و ترکیب و نحوه عضوگیری بر اساس اصول شهروندی است. از نظر اوفه و فوش، تنها انجمن‌های دومین، نشان­دهنده و مولد کیفیت جمعی سرمایه اجتماعی است (ناطق‌پور و فیروزآبادی، 1384: 190). آنها معتقدند که عامل اندازه شهر، تأثیری بر سرمایه اجتماعی ندارد، بلکه تفاوت در تعداد و نوع انجمن‌های موجود در این فضاها می‌باشد. به نظر او، عضویت در انجمن‌های سومین با اعضای فراوان و روابط کمتر رو در رو در شهرهای بزرگ دیده می‌شود و در مناطق حومه‌ای و حاشیه‌نشین به واسطه تسلط فرهنگ روستایی، بیشتر انجمن‌هایی از نوع ابتدایی وجود دارد. تنها در شهرهای کوچک و اجتماعات محلی که بیشتر تعاملات چهره به چهره بوده، انجمن‌ها از نوع دومین می‌باشد (همان: 243).

در کنار تمایز میان ابعاد ساختاری و شناختی سرمایه اجتماعی، ولکاک و نارایان، چهار دیدگاه رایج درباره سرمایه اجتماعی مطرح می‌کنند: اجتماع­گرایی، شبکه­ای، نهادی و همیاری یا هم­افزایی. در این میان، دیدگاه شبکه‌ای، به­ویژه در زمینه کاربرد سرمایه اجتماعی برای محلات محروم و کم­درآمد، مهم است؛ زیرا تأکید آن بر هر دو روابط درون و بیرون از اجتماع محلی است. از دیدگاه شبکه­ای، پیوندهای درون اجتماع محلی، همان سرمایه اجتماعی پیوندزننده یا درون­گروهی است (سرمایه اجتماعی که در محله وجود دارد) و پیوندهای فرامحلی، همان سرمایه اجتماعی پل­زننده یا بین­گروهی است (سرمایه اجتماعی که بین محله و دیگر محلات یا سایر سازمان­ها و نهادها وجود دارد).

اگر سرمایه اجتماعی را به منزلۀ شبکه‌ای از روابط اعتمادآمیز در نظر بگیریم، سرمایه اجتماعی پیوندزننده، شبکه‌ای از روابط مبتنی بر اعتماد در میان ساکنان محله است و سرمایه اجتماعی پل­زننده بیانگر روابط اعتمادآمیز بین اعضای محله و سازمان‌ها و نهادهای بیرون از محله است. «دیدگاه شبکه‌ای و ابعاد ساختاری و شناختی سرمایه اجتماعی، ابزار مفهومی مناسبی در اختیار ما قرار می‌دهد که بر اساس آن می‌توان به تبیین تفاوت‌ها در سرمایه اجتماعی ساکنان محلات محروم و غیر محروم پرداخت» (ر.ک: امیر کافی، 1399).

بنابراین در مجموع نظریه‌پردازان سرمایه اجتماعی درباره تفاوت مناطق از نظر وجود سرمایه اجتماعی به مطالعات گوناگونی پرداخته‌اند و با وجود نوع مناطق، علت‌های مختلفی را برای آن ذکر کرده‌اند. فوکویاما در کارهای خود درباره سرمایه اجتماعی به تفاوت مناطق مختلف از نظر سرمایه اجتماعی پرداخته و معتقد است که مناطق حومه‌ای و حاشیه‌ای از سرمایه اجتماعی کمتری برخوردارند و نمود این کاهش را میزان مشکلات و آسیب‌های اجتماعی می‌داند که در مناطق حاشیه‌نشین، بیشتر است. پاتنام نیز در بررسی‌های خود به تفاوت مناطق حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین از لحاظ سرمایه اجتماعی پرداخته و با ذکر دلایل معتقد است که مناطق حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین از لحاظ اعتماد، مشارکت و هنجار نسبت به مناطق غیر حاشیه‌ای، تفاوت اساسی دارند. اوفه و فوش نیز در مقالات خود بر اساس دیدگاه بوم‌شناسی انسانی به محله‌ها و شهرهای مختلف و تفاوت سرمایه اجتماعی در این مناطق پرداخته­اند. آنها به تفاوت میان انجمن‌ها اشاره کردند و انجمن‌هایی از نوع دومین و عضویت در آنها را نشانه و مولد سرمایه اجتماعی می‌دانند. آنها ضمن استدلال‌هایی معتقدند که در مناطق حاشیه‌نشین، بیشتر انجمن‌های از نوع اولیه وجود داشته، در شهرهای بزرگ نیز انجمن‌هایی از نوع سومین وجود دارد. تنها در شهرهای متوسط و کوچک، انجمن‌های دومین وجود دارد. بنابراین نتیجه‌گیری می‌کنند که مناطق حاشیه‌ای و شهرهای بزرگ نسبت به شهرهای متوسط و کوچک، سرمایه اجتماعی کمتری دارند.

در این پژوهش، فرضیه‌های ارائه­شده بر اساس ترکیبی از نظریه­های پاتنام، فوکویاما، اوفه و فوش ارائه شده است.


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

شکل 1- مدل مفهومی پژوهش

 

روش­ پژوهش

پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه‌ای سرمایۀ اجتماعی و مؤلفه‌های آن در میان زنان مناطق حاشیه­نشین و غیر حاشیه‌نشین شهر ساری انجام پذیرفت. اين تحقيق از حيث روش، پیمایشی از نوع زمینه­یابی و از نظر هدف، کاربردی بوده است. جامعه آماری را 143764 نفر از زنان ساروی بالای 15 سال تشکیل داده‌اند. بر اساس جدول نمونه‌گیری استاندارد کرجسی و مورگان (1970)، 384 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده‌اند. برای دسترسی به نمونه در این تحقیق از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای استفاده شده است. از مناطق حاشیه‌نشین شهر ساری، کوی شهید چمران، محله غفاری و محله آزادی به صورت تصادف انتخاب شدند و از مناطق غیر حاشیه‌نشین، خیابان فرهنگ، منطقه جوادیه و منطقه بعثت انتخاب شد. ابزار گردآوري داده مورد نظر در پژوهش، پرسشنامه سرمایۀ اجتماعی بوده است که به شرح زیر، تعریف نظری و عملیاتی شد: «سرمایه اجتماعی، مجموعه هنجارهاي موجود در سيستم‌هاي اجتماعي است كه موجب ارتقاي سطح همكاري اعضاي آن جامعه گرديده، موجب پايين آمدن سطح هزينه‌هاي تبادلات و ارتباطات مي­گردد. یعنی فوكوياما، سرمايه اجتماعي را به عنوان توانايي افراد براي كار با يكديگر در جهت اهداف عمومي در گروه­ها و سازمان‎ها تعريف مي‎كند» (ازكيا و غفاري، 1383: 278).

سرمایه اجتماعی برای سنجش در این تحقیق، به چهار بعد مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، انسجام اجتماعی و روابط اجتماعی تقسیم شده که شامل 32 گویه در چهار بعد اصلی است که ذیل هر یک از ابعاد چهارگانه سرمایه اجتماعی، تعریف نظری و عملیاتی شده است.

1- مشارکت اجتماعی: مشارکت اجتماعی را مي‌توان فرایند سازمان­یافته‌اي دانست که از سوی افراد جامعه به صورت آگاهانه، داوطلبانه و جمعی با در نظر داشتن هدف‌‌های معین و مشخص به منظور سهیم شدن در منابع قدرت انجام مي‌گیرد. شهود چنین مشارکتی، وجود نهادهای مشارکتی چون انجمن‌ها، گروه‌ها، سازمان‌‌های محلی و غیر دولتی است (ازکیا و غفاري، 1383: 292). برای سنجش مشارکت اجتماعی از هشت گویه استفاده شد: کمک به یکدیگر در امور شهری، شرکت در حل معضلات سطح شهر، شرکت در کارهای جمعی و گروهی در سطح محله، شرکت در انجمن‌ها و NGO‌ها، شرکت در برپایی مراسم مذهبی در منزل مردم، کمک کردن به افراد نیازمند برای ازدواج و یا تهیه جهیزیه، شرکت در مراسم جشن و سرور و مولودی و شرکت در انجمن‌های خیریه.

2- اعتماد اجتماعی: اعتماد، لازمه شكل‌گيري پيوندها و معاهدات اجتماعي است. اعتماد اجتماعي، ايجادكننده تعاون و همياري است و فقط در اين حالت است كه در عين وجود تفاوت‌ها، قادر به حل مشكلات و انجام تعهدات اجتماعي مي‌شود. اعتماد اجتماعي برگرفته از عدالت- برابري و امنيت اجتماعي نيز زاينده آنهاست. آنتوني گيدنز، اعتماد و تأثير آن بر فرآيند توسعه را زيربنا و زمينه­ساز اصلي در جوامع مدرن مي‌داند. هر جا كه سطح اعتماد اجتماعي بالا باشد، مشاركت و همياري مردم در عرصه‌هاي اجتماعي، بيشتر و آسيب‌هاي اجتماعي، كمتر است (اكبري، 1383: 11). برای سنجش اعتماد اجتماعی از ده گویه استفاده شد: شناخت و ارتباط با تعداد زیادی از همسایگان، ارتباط خوب با اقوام و بستگان، شرکت در تصمیم‌گیری‌های جمعی اقوام و دوستان، اعتماد به مدیران و مسئولان شهرداری، اعتماد به اعضای شورای اسلامی شهر، اعتماد مردم این شهر به همدیگر، بیان عیب و نقص کالا هنگام فروش اجناس و کالا توسط مردم، مواظب این امر بودن که دیگران حق تو را ضایع نکنند، پارتی­بازی در کار مسئولان دولتی و رسیدگی مسئولان به پولدارها.

3- انسجام اجتماعی: جاناتان ترنر به نقل از دورکیم مي‌گوید که انسجام وقتی رخ مي‌دهد که عواطف افراد به وسیله نمادهای فرهنگی تنظیم شود؛ جايی که افراد متصل به جماعت، اجتماعی شده باشند؛ جايي که کنش‌ها تنظیم شده و به وسیله هنجارها هماهنگ شده‌اند و جایی که نابرابری‌ها، قانونی تصور مي‌شود (اکبری، 1383: 17). برای سنجش انسجام اجتماعی از هشت گویه استفاده شد: اهمیت دادن مردم به نظر همدیگر، در قید قول و قرار‌های خود بودن، چشم دیدن همدیگر را نداشتن، کمک به هم در گرفتاری‌ها، مشکلات همدیگر را زیاد کردن، احترام بزرگ­تر و کوچکتر را نگه داشتن، به فکر در و همسایه بودن، خوبی‌های همدیگر را گفتن.

4- روابط اجتماعی: مجموعه‌ای درهم­تنیده از روابط و تعاملات اجتماعی است که افراد را در یک زنجیره ارتباطی (اجتماعی) با افراد دیگر قرار می‌دهد. مجموعه‌ای از شبکه‌های روابط اجتماعی، مجموعه روابط و هنجارهایی است که افراد را مجاز می‌سازد تا اهدافشان را تعقیب نمایند (گرجی، 1395: 104). برای سنجش روابط اجتماعی از شش گویه استفاده شده است: برقراری ارتباط با دیگران در جمع، رفت­وآمد خانوادگی با یکدیگر، برخورد دوستانه با همسایگان در سطح محله، برقراری ارتباط با محیط فیزیکی محل سکونت، رفتن به مکان تفریحی با یکدیگر، برخورد دوستانه با دیگران در سطح شهر.

روايي پرسشنامه‌ها با كسب نظر كارشناسان حاصل و پایایی حاصل از آلفاي کرونباخ نيز برای پرسشنامه سرمایه اجتماعی برابر با 84/0 بوده و برای هر یک از مؤلفه‌های مشارکت اجتماعی برابر با 74/0، اعتماد اجتماعی 91/0، انسجام اجتماعی 83/0 و روابط اجتماعی 87/0 بوده است.

پس از جمع‌آوری داده‌ها به منظور آزمون فرضیه­های تحقیق با توجه به اینکه هدف، مقایسه دو گروه حاشیه­نشین و غیر حاشیه‌نشین ساری بود و دیگر اینکه داده‏ها دارای توزیع نرمال بودند، از آزمون تی دونمونه مستقل استفاده شد. برای استفاده از داده‏های جدول با توجه به نتایج آزمون لون (Leven) که sig=. 114 و بزرگ­تر از پنج درصد بود، از ردیف اول جدول -فرض یکسانی واریانس‌ها- استفاده شد.

یافته‌های پژوهش

بعد از تکمیل کردن پرسشنامه داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت جامعه آماری شامل 384 نمونه بود که شامل 164نفر از مناطق حاشیه و 220 نفر از مناطق غیر حاشیه می باشد. جداول در قالب جداول توصیفی و استنباطی آمده است که در بخشی توصیفی متغیرهای اصلی و زمینه‌ای آمده است و در بخش استنباطی فرضیه‌های تحقیق با آزمون‌های مربوط به هر کدام آمده است:

 

جدول 1- وضعیت متغیرهای زمینه‌ای پاسخگویان

متغیر

گزینه‌ها

حاشیه‌نشین

غیر حاشیه‌نشین

تعداد

درصد

تعداد

درصد

وضعیت تأهل

متأهل

75

45/7

116

52/7

مجرد

89

54/3

104

47/3

سن

کمتر از 20 سال

7

4/3

6

2/7

20-30 ساله

116

70/7

147

66/8

21-40 ساله

23

14

38

17/3

41-50 ساله

13

8

20

9/1

50 به بالا

5

3

9

4/1

تحصیلات

زیر دپیلم

34

20/8

16

7/3

دیپلم

97

59/1

8

3/6

کارشناسی

31

18/9

116

52/7

کارشناسی ارشد

2

1/2

74

33/6

دکتری

0

0

6

2/8

درآمد

زیر 2 م تومان

40

24

0

0

2-5 م تومان

120

73/2

19

8/6

1/5-9 م تومان

4

2/4

52

23/7

1/9-13 م تومان

0

0

54

24/5

1/13-17 م تومان

0

0

74

33/7

17 م تومان به بالا

0

0

21

9/5

مدت اقامت

در شهر یا حاشیه

زیر 3 سال

85

51/8

15

6/8

3-8 سال

44

26/8

20

9

8-12 سال

20

12/2

38

17/2

12سال به بالا

15

9/2

148

67

 

 

جدول 2- آماره‌های مربوط به مؤلفه‌های سرمایه اجتماعی در مناطق حاشیه و غیر حاشیه شهر ساری

انحراف

معیار

میانگین

کم

متوسط

زیاد

تعداد

منطقه

متغیر

ردیف

درصد

فراوانی

درصد

فراوانی

درصد

فراوانی

2/345

37/16

9/18

31

6/72

119

8/5

14

164

حاشیه

مشارکت

1

043/3

36/23

6/18

41

1/64

141

3/17

38

220

غ.حاشیه

529/2

27/19

8/26

44

3/57

94

9/15

26

164

حاشیه

اعتماد

2

781/2

24/27

9/15

35

2/63

139

9/20

46

220

غ.حاشیه

362/3

46/24

5/30

50

47

77

22/5

37

164

حاشیه

انسجام

3

719/2

38/27

2/13

29

3/67

148

5/19

43

220

غ.حاشیه

715/3

75/14

9/29

49

8/51

85

3/18

30

164

حاشیه

روابط

4

773/2

63/21

9/25

57

2/58

128

9/15

35

220

غ.حاشیه

425/7

87/74

3/29

48

6/61

101

1/9

15

164

حاشیه

سرمایه

5

935/5

63/99

3/17

38

70

154

7/12

28

220

غ.حاشیه

 

یافته‌های حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که میانگین سرمایه اجتماعی (63/99)، مشارکت اجتماعی (36/23)، اعتماد اجتماعی (24/27)، انسجام اجتماعی (38/27) و روابط اجتماعی (63/21) در میان شهروندان مناطق غیر حاشیه­نشین، بیشتر از میانگین سرمایه اجتماعی (87/74)، مشارکت اجتماعی (37/16)، اعتماد اجتماعی (27/19)، انسجام اجتماعی (46/24) و روابط اجتماعی (75/14) در میان شهروندان مناطق حاشینه­نشین شهر است. پس می‌توان نتیجه گرفت که نوع سکونت حاشیه‌نشین، غیر حاشیه‌نشین بر میزان سرمایه اجتماعی افراد مؤثر است.

پاتنام در تئوری خود، حومه­نشینی یا حاشیه‌نشینی را یکی از عوامل مؤثر بر کاهش سرمایه اجتماعی می‌داند. وی در بررسی‌های خود به تفاوت مناطق حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین از لحاظ سرمایه اجتماعی پرداخته و با ذکر دلایل معتقد است که مناطق حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین از لحاظ اعتماد، مشارکت و هنجار نسبت به مناطق غیر حاشیه‌ای، تفاوت اساسی دارد. همچنین کلمن در بحث خود از سرمایه اجتماعی، مهاجرت و نقل مکان خانواده‌ها را یکی از عوامل مؤثر بر کاهش سرمایه اجتماعی می‌داند. فوکویاما در کارهای خود درباره سرمایه اجتماعی، به تفاوت مناطق مختلف از نظر سرمایه اجتماعی پرداخته و معتقد است که مناطق حومه‌ای و حاشیه‌ای از سرمایه اجتماعی کمتری برخوردارند و نمود این کاهش را میزان مشکلات و آسیب‌های اجتماعی می‌داند که در مناطق حاشیه‌نشین، بیشتر است. اُفه و فوش نیز زندگی در حومه یا در شهر را عامل تأثیرگذار بر میزان سرمایه اجتماعی می‌دانند. آنها نیز در مقالات خود بر اساس دیدگاه بوم‌شناسی انسانی به محله‌ها و شهرهای مختلف و تفاوت سرمایه اجتماعی در این مناطق پرداخته­اند و نتیجه‌گیری کردند که مناطق حاشیه‌ای و شهرهای بزرگ نسبت به شهرهای متوسط و کوچک، سرمایه اجتماعی کمتری دارند.

 

جدول 3- خلاصه نتایج آزمون‌های آماری فرضيه‌هاي پژوهش

نتیجه فرضیه

سطح معناداری

درجه آزادی (df)

مقدار

(t)

تعداد نمونه

متغیرها

ردیف

تایید

000/.

382

14/35

384

سرمایه اجتماعی

فرضیه اصلی

تایید

000/.

382

41/25

384

مشارکت اجتماعی

فرضیه یک

تایید

000/.

382

25/29

384

اعتماد اجتماعی

فرضیه دوم

تایید

000/.

382

29/9

384

انسجام اجتماعی

فرضیه سوم

تایید

000/.

382

94/19

384

روابط اجتماعی

فرضیه چهارم

 

جدول 4- خلاصه نتایج آزمون‌های آماری گروه‌های مستقل فرضيه‌هاي پژوهش

 

آماره گروهی

 

مناطق

تعداد

میانگین

انحراف 

معیار

انحراف

 از میانگین

سرمایه

 اجتماعی

غیر حاشیه‌نشین

220

63/99

93541/5

40017/0

حاشیه‌نشین

164

87/74

42583/7

57986/0

مشارکت اجتماعی

غیر حاشیه‌نشین

220

36/23

04395/3

20522/0

حاشیه‌نشین

164

37/16

34529/2

18314/0

اعتماد

اجتماعی

غیر حاشیه‌نشین

220

24/27

78141/2

18752/0

حاشیه‌نشین

164

27/19

52916/2

19749/0

انسجام اجتماعی

غیر حاشیه‌نشین

220

38/27

71992/2

18338/0

حاشیه‌نشین

164

46/24

26240/3

25475/0

روابط اجتماعی

غیر حاشیه‌نشین

220

63/21

77374/2

18701/0

حاشیه‌نشین

164

75/14

71595/3

29017/0

 

با توجه به جدول بالا، چون آماره t محاسبه­شده (آماره t محاسبه­شده = 41/25 و 000/0 sig = برای فرضیه اول، آماره t محاسبه­شده = 25/29 و 000/0 sig = برای فرضیه دوم، آماره t محاسبه­شده = 29/9 و 000/0 sig= برای فرضیه سوم، (آماره t محاسبه­شده = 94/19 و 000/0 sig = برای فرضیه چهارم)، در سطح اطمینان 95% (05/0 = α) و درجه آزادی 382= 2-384 = ƒd از t جدول بحرانی (64/1=t) بزرگ­تر است، بنابراین فرضیۀ صفر (H0) رد و فرضیۀ تحقیق به­شدت به کمک داده‌ها تأیید می‌شود. بنابراین با اطمینان 95 درصد نتیجه می‌گیریم که بین دیدگاه زنان مناطق حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین شهر ساری درباره وضعیت مؤلفه‌های چهارگانه سرمایه اجتماعی، تفاوت معنی­داری وجود دارد؛ یعنی هر دو گروه زنان مناطق حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین معتقدند که بین وضعیت و میزان سطوح مؤلفه‌های چهارگانه سرمایه اجتماعی در این مناطق، تفاوت معناداری وجود دارد.

همچنین در مجموع با توجه به جدول بالا، چون آماره t محاسبه­شده (آماره t 
محاسبه­شده= 963/24 و 000/0 sig = برای فرضیه اصلی)، در سطح اطمینان 95% (05/0=α) و درجه آزادی 382 =2-384 =ƒd از t جدول بحرانی (64/1=t) بزرگ­تر است، بنابراین فرضیۀ صفر (H0) رد و فرضیۀ تحقیق به شدت به کمک داده‌ها تأیید می‌شود. از این­رو با اطمینان 95 درصد نتیجه می‌گیریم که بین دیدگاه زنان مناطق حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین شهر ساری درباره وضعیت و میزان سرمایه اجتماعی، تفاوت معنی‌داری وجود دارد.

 

بحث و نتیجه‌گیری

پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه‌ای سرمایه اجتماعی در میان زنان مناطق حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین شهر ساری انجام شده است. نتیجه و یافته‌های پژوهش حاضر بیانگر آن است که بیش از 80 درصد از زنان حاشیه‌نشین، تحصیلات دانشگاهی ندارند. بیش از 97 درصد از خانواده‌های حاشیه‌نشین، درآمد زیر پنج میلیون تومان در ماه دارند؛ درحالی که 9 درصد غیر حاشیه‌نشین، درآمد زیر پنج میلیون دارند. مدت اقامت 78 درصد از حاشیه‌نشینان، کمتر از هشت سال است. همچنین 30 درصد از زنان حاشیه‌نشین، سرمایه اجتماعی کمی دارند.

تحصیلات پایین در کنار درآمد پایین و مدت اقامت کم در حاشیه‌نشینان شهر ساری بر اساس نظریه روس (2011) خود پیش­بینی­کننده سرمایه اجتماعی پایین این جمعیت است. بر اساس نظریه وی، وقتی منابع کمتری در دسترس باشد، افراد احساس تهدید بیشتری از جانب همسایگان و دیگران دارند و منجر به کاهش سرمایه اجتماعی شهروندان حاشیه‌نشینان می‌شود. در کنار این موضوع به علت کمبود امکانات در حاشیه، افراد احساس رهاشدگی بیشتری دارند و کاهش انگیزه آنها برای مشارکت در شبکه‌های اجتماعی را به همراه دارد. در کنار این باید دقت کرد که فشارهای اقتصادی و کمبود امکانات و عدم تعلق افراد به محیط زندگی، منجر به بالا رفتن انواع جرم­ها در حاشیه می­شود و فرسایش سرمایه اجتماعی را به همراه دارد.

در رابطه با میزان سرمایه اجتماعی و ابعاد آن (مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، انسجام اجتماعی و روابط اجتماعی) در دو منطقه حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین با استفاده از آزمون test-t، تفاوت معنی­داری به دست آمد و مشخص شد که میزان سرمایه اجتماعی و ابعاد چهارگانه آن در مناطق غیر حاشین­نشین، بیشتر از حاشیه‌نشین است.

می‌توان نتیجه گرفت که نوع سکونت حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین بر میزان سرمایه اجتماعی افراد مؤثر است. این نتایج با نتایج کار گرجی و همکاران (1401)، امیرکافی (1399) و امینی و همکاران (1399) همخوانی دارد. بر اساس تئوری پاتنام، حومه­نشینی یا حاشیه‌نشینی، یکی از عوامل مؤثر بر کاهش سرمایه اجتماعی است. همچنین کلمن در بحث خود از سرمایه اجتماعی، مهاجرت و نقل مکان خانواده‌ها را یکی از عوامل مؤثر بر کاهش سرمایه اجتماعی می‌داند. اوفه و فوش نیز زندگی در حومه یا شهر را عامل تأثیرگذار بر میزان سرمایه اجتماعی می‌دانند. با توجه به نظریۀ پاتنام، حاشیه‌نشینی، فرصت ارتباط با دیگران را از افراد می‌گیرد؛ چون برای انجام کارهای روزمره و ارتباط با دوستان و اقوام لازم است تا فرد، وقت بیشتری را تخصیص دهد. این وضعیت در تمامی شاخص‌های سرمایه اجتماعی وجود دارد. 

در رابطه با میزان انسجام اجتماعی در دو منطقه حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین از آزمون test-t استفاده شد. نتایج بیانگر آن است که میزان انسجام اجتماعی در منطقه غیر حاشیه‌نشین، بیشتر است. بر اساس تئوری بی­سازمانی اجتماعی، عواملی چون کاهش کارآیی نهادهای اجتماعی نظیر خانواده و تقیدهای خویشاوندی که به عنوان نیروهای غیر رسمی کنترل هنجارهای اجتماعی محسوب می‌شوند، از پیامدهای صنعتی شدن، شهرنشینی و مهاجرت روزافزون است. افراد حاشیه، اکثریت کمتر از هشت سال سابقه حضور در حاشیه داشتند، هنوز امکان شکل‌گیری ارتباطات جدید را پیدا نکردند و از طرف دیگر در مناطق حاشیه‌نشین به دلیل اینکه مهاجران از مناطق مختلف می‌آیند و دارای فرهنگ‌های متفاوت هستند و پیوندهای خویشاوندی و خانوادگی آنان از محیط سنتی روستا قطع شده است، انسجام و همبستگی در میان ساکنان قاعدتاً در سطح پایین­تر است. همچنین به دلیل ناشناس بودن این افراد نسبت به یکدیگر معمولاً کنترل اجتماعی غیر رسمی در این مناطق در سطح پایین­تر می‌باشد. با توجه به نظریه روس، چون آنها از امکانات کافی برخوردار نیستند و با مقایسه خود با غیر حاشیه‌نشین، احساس بی قدرتی و رهاشدگی دارند.

در رابطه با میزان اعتماد در دو منطقه حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین از آزمون test-t استفاده شد. نتایج نشان می­دهد که تفاوت معنی­داری میان دو منطقه حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین از لحاظ سطح اعتماد وجود دارد و سطح اعتماد غیر حاشیه‌نشینان از حاشینه­نشینان، بیشتر است. تحقیقات ناطق­پور و فیروزآبادی (1384)، تأییدکننده این نتایج است. برای تبیین این نتایج می‌توان به تئوری فرهنگ فقر اسکارلوئیس4 استناد کرد که بی­اعتمادی را یکی از ویژگی‌های حاشیه‌نشینان می‌داند؛ بدین معنا که حاشیه‌نشینان و غیر حاشیه‌نشینان از نظر سطح اعتماد، تفاوت دارند و به دلیل بی­توجهی مسئولان سازمان‌های دولتی به وضعیت زندگی حاشیه‌نشینان و بهبود شرایط محلات مسکونی مناطق حاشیه‌نشین، نوعی بی­اعتمادی نسبت به سازمان‌های دولتی در حاشیه‌نشینان شکل می‌گیرد. همچنین وجود نابرابری‌های اجتماعی و توزیع ناعادلانه درآمدها، افراد را نسبت به سازمان‌ها و نهادهای دولتی بی‌اعتماد می‌گرداند. در کنار گسترش جرم و جنایت و عدم همکاری افراد در برخورد با این پدیدها، اعتماد عمومی به افراد غریبه و همسایگان کمتر می‌شود.

در رابطه با میزان مشارکت و روابط اجتماعی در دو منطقه حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین از آزمون test-t استفاده شد. نتایج بیانگر آن است که میان نوع سکونت و میزان مشارکت رسمی، تفاوت معنی­داری وجود دارد. بر اساس تئوری سرمایه اجتماعی چلبی ملاحظه می‌گردد که موقعیت اجتماعی افراد در نوع روابط اجتماعی آنان تأثیرگذار است و افراد طبقات پایین، روابط اجتماعی کمتری دارند. بر اساس نظریه پاتنام، حاشیه‌نشینی باعث کاهش انگیزۀ مشارکت و شبکه‌های اجتماعی می‌شود و ارتباط طبقاتی و نژادی را محدود می‌کند. همچنین بر اساس نظریه­های فوکویاما، اوفه و فوش، حاشیه درگیر جرم­های مختلف است که همچون موانعی در مشارکت­جویی و ارتباطات افراد عمل می‌کنند و شکل‌گیری انجمن­های دومین را دچار چالش زیاد می‌کند. شکل‌گیری این انجمن‌های دومین، گسترش­دهنده و تقویت­کنندۀ سرمایۀ اجتماعی است که حاشیه‌نشینان به دلایل بالا از آن محروم می‌مانند.

در نتیجه می‌توان گفت که سرمایه اجتماعی در زنان حاشیه‌نشین شهر ساری، تفاوت معناداری با زنان غیر حاشیه دارد که می‌تواند ناشی از زمینه‌های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و از طرف دیگر، نگاه مقطعی تصمیم‌گیران شهری باشد. این وضعیت با توجه به نظریه­های فوکویاما و تحقیق امینی و همکاران (1399) می‌تواند توسعۀ این مناطق را دچار چالش کند و حاشیه‌نشینی آنها را تعمیق ببخشد و توانمندسازی زنان حاشیه را با مشکل مواجه کند. فرسایش سرمایه اجتماعی این مناطق می‌تواند در مواقع حساس، انعطاف­پذیری آنها را در مدیریت ریسک و بحران­های مختلف تحت تأثیر قرار دهد.

 

پیشنهادهای پژوهش

1. ضروری است برای رفع برخی از معضلات اقتصادی، اجتماعی جامعه امروز ما بر تعداد سازمان‌های داوطلبانه مردمی که به صورت مستقل فعالیت می‌کنند افزوده شود؛ سازمان­هایی که مورد وثوق و اعتماد مردم و کمتر جایگاه بازی‌های سیاسی باشند که بتوانند حضور حاشیه‌نشینان را در تصمیم‌گیرها تقویت کنند.

2. با توجه به دیدگاه اوفه درباره اعتماد، تنها زمانی می‌توان کیفیت نظم اجتماعی و کارایی استفاده از ابزار قدرت و دانش را به شدت افزایش داد که بتوان از اعتماد به عنوان سرچشمه همکاری اجتماعی صیانت نمود. از آنجا که با توجه به نتایج تحقیق حاضر، سطح اعتماد در میان حاشیه‌نشینان نسبت به غیر حاشیه‌نشینان کمتر است، نهادها و سازمان‌های دولتی می‌باید با بهبود بخشیدن به وضعیت اجتماعی و زیستی حاشیه‌نشینان به افزایش سطح اعتماد در میان آنان کمک نمایند.

3. از عواقب بی­اعتمادی افراد به نهادها و سازمان‌های دولتی می‌توان به بروز خشونت‌ها و آشوب‌های خیابانی اشاره نمود. بنابراین ضروری به نظر می‌رسد که مسئولان سازمان‌های دولتی با ایجاد مراکز فرهنگی و تفریحی و ایجاد امکانات رفاهی در مناطق حاشیه‌نشین از بروز نارضایتی‌های اجتماعی در این مناطق جلوگیری نمایند؛ به‌ویژه اینکه جوانان در این مراکز جذب گردند.

4. ایجاد فضاهای تفریحی و فراغتی سالم برای پر کردن اوقات فراغت ساکنان مناطق حاشیه‌نشین که این قشر احساس رهاشدگی کمتری داشته باشند.

5. تقویت سرمایه اجتماعی از طریق نهادهای فرهنگی مورد اعتماد که بتوانند آموزه‌هایی از قبیل صداقت، اعتماد، امانت­داری، شور و هم­فکری، مساعدت دیگران، مشارکت و... آموزش دهند که از شاخص‌های سرمایه اجتماعی است. 

 

 


منابع 

احسانی­فر، محمد و علی گرجی کرسامی (1398) «تأثیر حمایت سازمانی بر عملکرد نوآورانه با نقش میانجی سرمایه اجتماعی کارکنان معاونت آماد و پشتیبانی»، فصلنامه توسعه مدیریت منابع انسانی و پشتیبانی، سال چهاردهم، شماره 52، تابستان، صص 109-136.

احمدی، حبیب (1384) جامعه­شناسی انحرافات، تهران، سمت.

ازکیا، مصطفی و غلامرضا غفاری (1383) توسعه روستایی با تأکید برجامعه روستایی ایران، تهران، نشرنی.

اکبری، امین (1383) نقش سرمایه اجتماعی در مشارکت، بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر مشارکت سیاسی- اجتماعی، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران.

امیرکافی، مهدی (1399) «بررسی وضعیت سرمایۀ اجتماعی در محلات محروم (مطالعۀ موردی: شهر کرمان)»، دوفصلنامۀ جغرافیای اجتماعی شهری، سال هفتم، شماره 1، صص 125-150.

امینی، مرتضی و دیگران (1399) «بررسی تأثیر توانمندسازی مناطق حاشیه‌نشین در افزایش سرمایه اجتماعی (مطالعه موردی: شهرستان پاکدشت)»، فصلنامه جغرافیا (برنامه­ریزی منطقه‌ای)، دوره دهم، شماره 40، آذر، صص 595-610. 

باقری، ربابه (1389) «بررسی عوامل مؤثر بر وقوع جرم در بین افراد حاشیه‌نشین شهر تبریز»، اولین همایش ملی مهاجرت، نظم و امنیت پایدار و نقش آن در توسعه ایران اسلامی.

پاتنام، رابرت (1384) جامعه برخوردار، سرمایه اجتماعی و زندگی عمومی، در: پژوهش و سیاست‌گذاری (سرمایه اجتماعی؛ اعتماد، دموکراسی و توسعه)، به کوشش کیان تاج­بخش، ترجمه افشین خاکباز و حسن پویان، تهران، شیرازه.

تاج­بخش، مرتضی (1392) «بررسی میزان سرمایۀ اجتماعی بین حاشیه‌نشینان شهر ایلام»، مطالعات جامعه­شناختی شهری، سال سوم، شمارۀ 9، زمستان ، صص 97-124.

توسلی، غلام­عباس (1381) جامعه­شناسی شهری، دانشگاه پیام نور.

تولایی، نوین و مریم شریفیان ثانی (1384) «نقش سرمایه اجتماعی در برنامه‌ریزی برای رفاه اجتماعات محلی»، مجموعه مقاله‌های نخستین سمپوزیوم سرمایه اجتماعی و رفاه اجتماعی، تهران، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی.

فعلی، جواد و همکاران (1397) «بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر امنیت اجتماعی»، پژوهش نظم و امنیت انتظامی، سال یازدهم، شماره سوم (پیاپی 43)، پاییز، صص 29-56.

فوکویاما، فرانسیس (1384) پایان نظم: سرمایه اجتماعی و حفظ آن، ترجمه غلام­عباس توسلی، تهران، حکایت قلم نوین.

 

قدوسی، حامد (1384) «رابطه سرمایه اجتماعی و توسعه اقتصادی از منظر نهادگرایی»، مجموعه مقاله‌های نخستین سمپوزیوم سرمایه اجتماعی و رفاه اجتماعی، تهران، دانشگاه علوم بهزیستی و توان­بخشی.

گرجی کرسامی، علی (1395) بررسی رابطه بین ابعاد سرمایه اجتماعی و امنیت اجتماعی در بین شهروندان ساری (با تاکید بر محلات حاشیه نشین و غیر حاشیه نشین شهر ساری)، پایان نامه کارشناسی ارشد جامعه شناسی ، دانشگاه پیام نور تهران غرب.

محمودی، امیر و زهرا نیکخواه (1391) «بررسی مقایسه‌ای سرمایه اجتماعی در مناطق حاشین‌نشین و غیرحاشیه‌نشین شیراز»، چهارمین کنفرانس برنامه­ریزی و مدیریت شهری، دانشگاه فردوسی مشهد.

ملاحسنی، حسین (1381) «بررسی رابطه میزان سرمایه اجتماعی و نوع دین­داری در بین دانش‌آموزان سال سوم دبیرستان در استان گلستان»، پایان­نامه کارشناسی ارشد رشته جامعه‌شناسی، دانشگاه تربیت مدرس.

ناطق­پور، م و فیروزآبادی (1384) «بررسی سرمایه اجتماعی و عوامل مؤثر بر شکل‌گیری آن در تهران»، مجله جامعه­شناسی ایران، دوره ششم، شماره 4، صص 51-95.

نقدی، اسدالله و صادق زارع (1391) «فرسایش سرمایه اجتماعی و مدیریت بحران در مناطق حاشیه‌نشین (مورد مطالعه: زنان حاشیه‌نشین شهرک سعدی شیراز)»، دومین کنفرانس ملی مدیریت بحران، سازمان مدیریت بحران تهران.

ولکاک، مایکل و دیپا نارایان (1384) «سرمایه اجتماعی و تبعات آن برای نظریه توسعه»، در پژوهش و سیاست­گذاری (سرمایه اجتماعی؛ اعتماد، دموکراسی و توسعه)، به کوشش کیان تاج­بخش، ترجمه افشین خاکباز و حسن پویان، تهران، شیرازه.

 

Ahmad shah. A, Khan. A, Ullah. A, Alotaibi. B (2024) The role of social capital as a key player in disaster risk comprehension and dissemination: lived experience of rural communities in Pakista, Natural HazardsAims and scopeSubmit manuscriptA, Volume 120.

Danesh , Parvaneh,nazook tabar, Hossin nazoktabar ,Gorji karsami, Ali (2016) The survey of the social capital status in Sari citizens, The Social Science, Medwell Journals, 11 (27), 2016 The Social Science.

Jun. H, (2022) The reciprocal relationship between social capital and community development in a Korean Chinese enclave: the case of Daerim 2-dong in Seoul, International Journal of Urban Sciences Volume 27, Issue 3.

Laishram. Ch, Haokip. Kh, (2023) Implications of Social Capital on Life satisfaction in a Stratified Society: Gendering the Bonding, Bridging, and Linking framework using representative samples of India, Quality & Quantity Aims and scope Submit manuscript, Volume 57.

Perez. G, Duffy. R (2023) Social Mobility and Vocational Outcomes: A Psychology of Working Perspective, Journal of Career Assessment, Volume 31, Issue 4.

Putnam. R (2000) Bowling alone: American's De clining social capital. Jornal of democracy, Vol 6.

Uekusa, SH (2020) The paradox of social capital: A case of immigrants, refugees and linguistic minorities in the Canterbury and Tohoku disasters, International Journal of Disaster Risk Reduction, Volume 48, September 2020, 101625.

 

 

 

[1] * نویسنده مسئول: استادیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه پیام نور تهران، ایران              Javad_feli@pnu.ac.ir

[2] ** دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی مسائل اجتماعی ایران، دانشگاه خوارزمی تهران، ایران    drali.gorjik@gmail.com

img0 

[3] . Ross

[4] . Oscar Lewis


حقوق این وب‌سایت متعلق به سامانه مدیریت نشریات رایمگ است.
حق نشر © 1403-1396

صفحه اصلی| عضویت/ ورود| درباره رایمگ| تماس با ما|
[English] [العربية] [en] [ar]